Απόσπασμα από το «ΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΤΣΟΥΚΆΛΙ» του ΓΙΆΝΝΗ ΡΊΤΣΟΥ

Απόσπασμα από το «ΚΑΠΝΙΣΜΈΝΟ ΤΣΟΥΚΆΛΙ» του ΓΙΆΝΝΗ ΡΊΤΣΟΥ

Ηταν μακρυς ο δρομος ως εδω! Πολυ μακρυς αδελφε μου.
Οι χειροπεδες βαραιναν τα χερια. Τα βραδια
που ο μικρος γλομπος κουνουσε το κεφαλι του λεγοντας “περασε η ωρα”
εμεις διαβαζαμε την ιστορια του κοσμου σε μικρα ονοματα
σε καποιες χρονολογιες σκαλισμενες με το νυχι στους τοιχους
των φυλακων,
σε κατι παιδιαστικα σχεδια των μελλοθανατων
– μια καρδια, ενα τοξο, ενα καραβι που ‘σκιζε σιγουρα το χρονο,
σε καποιους στιχους που εμειναν στη μεση για να τους τελειωσουμε,
σε καποιους στιχους που τελειωσαν για να μην τελειωσουμε.

Ηταν μακρυς ο δρομος ως εδω -δυσκολος δρομος.
Τωρα ειναι δικος σου αυτος ο δρομος. Τον κρατας
οπως κρατας το χερι του φιλου σου, και μετρας το σφυγμο του,
πανου σε τουτο το σημαδι που αφησαν οι χειροπεδες.
Κανονικος σφιγμος. Σιγουρο χερι.
Κανονικος σφυγμος. Σιγουρος δρομος.

πηγή:https://neonafplio.wordpress.com/