
photo by EvAr
Άννα Μαρία Πανταζή
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με επικρίσεις
μαθαίνει να καταδικάζει
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με εχθρότητα
μαθαίνει να επιτίθεται
Αν ένα παιδί γελοιοποιείται
μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει με την ντροπή
μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ανεκτικότητα
μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ενθαρρύνεται
μαθαίνει να έχει αυτοπεποίθηση
Αν ένα παιδί επαινείται
μαθαίνει να αξιολογεί θετικά τους άλλους
Αν ένα παιδί αντιμετωπίζεται με ευθύτητα
μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί νιώθει ασφάλεια
μαθαίνει να πιστεύει στους άλλους
Αν ένα παιδί είναι αποδεκτό
μαθαίνει να αγαπά τον εαυτό του… [1]
Πριν από λίγες ημέρες, εντελώς τυχαία, «σκόνταψα» στο παραπάνω ποίημα, αγνώστου ποιητή. Το διάβασα ξανά και ξανά με προσοχή. «Να, ακόμα ένα γραπτό που δεν είναι βουβό!». Συνοψίζει θαυμάσια τις βασικές αρχές που προσδιορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζει τον εαυτό του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για παιδιά. Και όλοι οι δάσκαλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι στις σχολικές αίθουσες με «ηλιοφώτιστες» προσωπικότητες μαθητών μα και «ανήλιαγες»! Και ως δάσκαλοι ξέρουμε πολύ καλά πως ο κάθε μαθητής, κατά βάση, υιοθετεί τρόπους συμπεριφοράς που βρίσκονται σε αρμονία με την εικόνα του εαυτού του.
Συνεχίστε την ανάγνωση
Μοιράστε γνώση ελεύθερα... Μας ανήκει.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...