«Κρύος ιδρώτας με περιλούει, σύγκορμη τρέμω, πρασινίζω πιότερο κι από χορτάρι, ο θάνατος θαρρώ με πλησιάζει.» ~Σαπφώ

Μακάριο βλέπω, σαν Θεό
κείνον που απέναντί σου στέκει κι από κοντά
γεύεται τα λόγια τα γλυκά σου
και το γλυκό
ερωτικό σου γέλιο. Στο στήθος η καρδιά μου
σπαρταρά μόλις για μια στιγμή
σε αντικρίσω
και χάνεται η λαλιά μου
Θρύψαλα η γλώσσα μου, τα μέλη
μου φωτιά,
τα μάτια μου θολά, δεν βλέπω πια,
και δεν ακούω, μου βουίζουνε τ’ αφτιά.
Κρύος ιδρώτας με περιλούει, σύγκορμη
τρέμω, πρασινίζω
πιότερο κι από χορτάρι,
ο θάνατος θαρρώ με πλησιάζει.
(Σαπφώ, 1972, σελ. 113)

Απόσπασμα από το βιβλίο «Έρως και Πάθος Τα όρια της Αγάπης και του Πόνου» του Aldo Carotenuto