{Αρχοντικό ονειροδρόμειο}
Στο σκοτάδι ψηλαφώ το μπρούτζινο χέρι
Χωρίς να το κρούσω (Να μην ενοχλώ)
Αναζητώ τον σκουριασμένο μάνταλο
Ανοίγω την ξύλινη πόρτα της αυλής
Εισρέει η μοσχοβολιά των λουλουδιών
Και των δέντρων στα ρουθούνια
Προσέχω μην πατήσω τις χελώνες
Ώσπου να φτάσω να αγκαλιάσω τους κορμούς Συνεχίστε την ανάγνωση