Ζητείται Εμπιστοσύνη
Έκλεινα πίσω μου την πόρτα λαχανιασμένη και κατευθείαν χαμογελούσα. Μια φορά προσπάθησα να μιλήσω και μου είπαν ότι μεγάλωσε η μύτη μου. Από τότε σιωπώ και χαμογελώ, μη με κλειδώσουν στο σπίτι για πάντα. Αυτοί θα χάσουν τα θελήματα κι εγώ τις βόλτες. Μαθαίνω να αντέχω, να αντιμετωπίζω τους άρπαγες. Μέσα από τις τσέπες, απ’ τα χέρια, απ’ τις τσάντες. Στην αρχή περπατάν πλάι και μετά ορμάν και αρπάζουν κάτι, οτιδήποτε. Άνθρωποι με άλλες κουλτούρες εκπλήρωσης αναγκών.
Απέκτησα μάτια παντού. Στα αυτιά, στα χέρια, στα πόδια… αλλάζω δρόμο και τρέχω δυνατά. Με τα παπούτσια στο χέρι όταν δυσκολεύουν.
Μια μέρα βγήκα χωρίς τσέπες, τσάντες και δελεαστικούς εξοπλισμούς(ομπρέλες, καπέλα, γάντια, ζακέτες κ.λ.π) Μέρα όπως συνήθως. Ήρθε πλάι μου ένα ποδήλατο. Ανώφελο να τρέξω. Τσουλούσε πλάι στην σιωπή μου μιλώντας ακατάπαυστα. Με ήθελε ολόκληρη! Απερίγραπτος ο τρόμος μου… με έχασε στα στενά. Τί μπορεί να θέλει από μια ξένη;
Κατανοώ την ανάγκη του πρόσφυγα για συναναστροφή, αλλά χάρηκα με ανακούφιση όταν τον είδα με ανθρώπους…. Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ. Από τότε τους ίσκιους πλάι ύποπτα κοιτώ.
Ποιος σε ανάγκασε σε φυγή πρόσφυγα και μας βασανίζει;
(παιδικές εμπειρίες)
Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
Περιλαμβάνεται στο διαδραστικό ebook «ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ» . FOR MOBILE (ISBN 9781370399031)
Σχολιάστε