Ζητείται Εμπιστοσύνη
Έκλεινα πίσω μου την πόρτα λαχανιασμένη και κατευθείαν χαμογελούσα. Μια φορά προσπάθησα να μιλήσω και μου είπαν ότι μεγάλωσε η μύτη μου. Από τότε σιωπώ και χαμογελώ, μη με κλειδώσουν στο σπίτι για πάντα. Αυτοί θα χάσουν τα θελήματα κι εγώ τις βόλτες. Μαθαίνω να αντέχω, να αντιμετωπίζω τους άρπαγες. Μέσα από τις τσέπες, απ’ τα χέρια, απ’ τις τσάντες. Στην αρχή περπατάν πλάι και μετά ορμάν και αρπάζουν κάτι, οτιδήποτε. Άνθρωποι με άλλες κουλτούρες εκπλήρωσης αναγκών. Συνεχίστε την ανάγνωση