«Το λουλούδι και ο βάτραχος»~Χόρχε Μπουκάι

Ιστοριούλα «Το λουλούδι και ο βάτραχος» 🌹 🐸 από το βιβλίο «Από την Άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα τεράστιο γοητευτικό τριαντάφυλλο μεγάλωνε ακριβώς στο κέντρο ενός υπέροχου κήπου. Το λουλούδι είχε ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα, και δεν ήταν μόνο όμορφο αλλά, επιπλέον, το ήξερε. Του άρεσε μάλιστα να τραγουδάει εκείνο το όμορφο τραγούδι για, εκείνο, «το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου».
Μια μέρα, το τριαντάφυλλο άρχισε να επιθυμεί περισσότερους θαυμαστές της ομορφιάς του, περισσότερους ανθρώπους να μυρίζουν το απαλό του άρωμα, περισσότερους ερωτευμένους να εκθειάζουν την τελειότητά του. Ωστόσο παρατήρησε ενοχλημένο ότι ο κόσμος το κοίταζε κι έπαιρνε εκφράσεις ικανοποίησης, όμως, πάντα από μακριά.
Το τριαντάφυλλο κοίταξε γύρω του και ανακάλυψε ότι στην πηγή, πολύ κοντά, ζούσε ένας τεράστιος και δύσμορφος βάτραχος. Αποφάσισε ότι αυτός ήταν ο λόγος που κανένας δεν πλησίαζε την τριανταφυλλιά να δει από κοντά το υπέροχο λουλούδι της. Η ασχήμια, του βατράχου τρόμαζε τους επισκέπτες…
Εξοργισμένο με την αλήθεια που του είχε μόλις αποκαλυφθεί, το τριαντάφυλλο τεντώθηκε και διέταξε περηφρονητικά τον βάτραχο να φύγει από τον κήπο και να μην ξανάρθεί ποτέ πια.
Ο βάτραχος, που ήταν ίσως ο μεγαλύτερος θαυμαστής του ρόδου, υπάκουσε.
«Εντάξει» είπε, «αφού το θέλεις…»
Πήρε τα λίγα υπάρχοντα του κι έφυγε πηδώντας από τον κήπο προς το ποτάμι…
Μετά από μερικές εβδομάδες, ο διωγμένος βάτραχος πέρασε κι από την τριανταφυλλιά. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, έριξε μια ματιά στον κήπο και ξαφνιάστηκε πολύ βλέποντας το τριαντάφυλλο εντελώς μαραμένο, με ελάχιστα φύλλα και με τα πέταλά του ζαρωμένα, χωρίς λάμψη.
Τότε, χωρίς κανένα δισταγμό, του είπε:
» Σε βλέπω χάλια… Τί σου συνέβη;»
Το τριαντάφυλλο προσπάθησε να χαμογελάσει, για να τον ευχαριστήσει για τη συμπόνια του.
«Από τότε που έφυγες τα σκουλήκια έφαγαν τα φύλλα μου, μέρα με τη μέρα τα μυρμήγκια κατέστρεφαν τις ρίζες μου για να φτιάξουν τις φωλιές τους. Αδυνάτισα πολύ και ποτέ δεν ξανάγινα, το τόσο ωραίο λουλούδι που ήξερες.»
«Τι κρίμα» είπε ο βάτραχος. «Λυπάμαι.»
«Ναι» είπε το τριαντάφυλλο, «ήταν μεγάλη ατυχία.»
«Δεν ήταν ατυχία» διευκρίνισε ο βάτραχος. «Όταν εγώ ήμουν εδώ, έτρωγα όλα τα σκουλήκια και τις προνύμφες των μυρμηγκιών…»

by SearchingTheMeaningOfLife

Advertisement