Παράξενα κομμάτια ψυχής

Παράξενα κομμάτια ψυχής

Μες στο κεχριμπαρένιο φως σε πλησιάζω,
όταν στη Γη δε με βλέπει κανείς.
Απ΄άκρη σ’ άκρη, να λυτρωθείς
σε λαχτάρα συνάντησης, από θλίψη σε αλλάζω.

Με ζωντανή ελπίδα, το φάντασμα μοιάζει!
Μπορείς έναν άγνωστο, πολύ ν΄αγαπάς;
Κουβέντες μονάχα στον αέρα πετάς.
Στα μάτια να δεις με σπίθα να μοιάζει…