Διέθεσε χρόνο …

* για να αγαπήσεις : είναι το μυστικό της αιώνιας νεότητας!
* για να γελάσεις : είναι η μουσική της καρδιάς!
* για να κλάψεις : είναι η ένδειξη μιας μεγάλης καρδίας!
* για να διαβάσεις : είναι η πηγή της γνώσης!

Advertisement

«Η έλλειψη είναι εκείνη που ωθεί στη δημιουργία.»~ Ντένι Γκέτζ

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Έπαυλη των Αντρών» του Ντένι Γκέτζ

-…τον πλημμύριζε τότε ένα αίσθημα ανικανότητας. «Να αδειάζεις τη θάλασσα μ´ ένα κουταλάκι» …ο εφιάλτης του ανεξάντλητου!
-Καλός σύζυγος. Καλός πατέρας!Σαν να λέμε ότι ακόμη και μια ενωμένη οικογένεια δεν είναι πάντα αρκετή... Είναι τόσο παράξενο και τόσο περίπλοκο το μυαλό…
-Να πληρώνεις για να πεθάνεις πατέρα! Μέχρι τότε νόμιζα ότι το να πεθαίνεις ήταν… «Δωρεάν!»
-…όχι ένας νεκρός-ζωντανός, αλλά ένας ζωντανός-νεκρός. Ήταν και ο τάφος και ο εκλιπών.

Ο μύθος του Ανταίου, ο ασυνείδητος εαυτός και η έννοια της αμαρτίας

Ας έρθουμε τώρα στον μύθο του Ηρακλή με τον Ανταίο, υπενθυμίζοντας τα βασικά σημεία του.

Στη Λιβύη, ζούσε κάποτε ο βασιλιάς της χώρας Ανταίος, γιός του Ποσειδώνα και της Γης, που ήταν ένας γίγαντας, εξήντα πήχεις ψηλός. Είχε τεράστια δύναμη που φαινόταν να μην τον εγκαταλείπει ποτέ, γιατί όσο πατούσε τη μητέρα του Γη και έρχονταν σε επαφή μαζί της, τόσο έπαιρνε καινούριες δυνάμεις.

Καλούσε αμέσως σε πάλη κάθε ξένο που έφτανε στη χώρα του κι όπως ήταν φυσικό, με τις αστείρευτες δυνάμεις του τον νικούσε και τον σκότωνε.

Αυτή τη φορά ο Ηρακλής ήταν αυτός που ακούγοντας για τον Ανταίο θέλησε να τον συναντήσει για να αναμετρηθεί μαζί του.

Ο Ανταίος σίγουρος για τη νίκη του δέχθηκε αμέσως κι έτσι άρχισε η πάλη. Δυνατοί και οι δύο, αλλά ο Ανταίος ήταν αδύνατο να νικηθεί όσο πατούσε στη γη κι έπαιρνε συνεχώς καινούριες δυνάμεις. Γι’ αυτό έμενε μόνο ένας τρόπος στον Ηρακλή: να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να διακόψει την επαφή του Ανταίου με τη μητέρα του τη Γη· τον σήκωσε λοιπόν στον αέρα και καθώς έχασε τη δύναμή του, του τσάκισε τα κόκκαλα σε ένα αγκάλιασμα θανατερό. Μετά από λίγο ο τεράστιος γίγαντας Ανταίος κείτονταν άψυχος πάνω στη γη.

Αφού τελείωσαν όλα, έπεσε ο Ηρακλής κατάκοπος να κοιμηθεί. Τότε ήρθαν οι Πυγμαίοι, ένας λαός από μικρούτσικα ανθρωπάκια που τα είχε γεννήσει η Γη-ήταν λοιπόν αδέρφια του Ανταίου-, για να εκδικηθούν τον θάνατο του αδελφού τους.

Η τελευταία γραμμή του ορίζοντα

Η τελευταία γραμμή του ορίζοντα

Κι όμως πέρασα την εύθραυστη γραμμή του ορίζοντα
Μια και δεν στέγνωσαν οι ρυτίδες μου σαν τις δικές σου
Μια και δεν άφησα στάλα υγρής εμπειρίας να ξεφύγει
Μεταποίησα σε δώρα τις πηγές μας: θολές, αλμυρές…
Αποστράφηκα το χάρτινο χαμόγελο στο πρόσωπό σου:

«Η ονειροπόλα και η ενεργός αγάπη» ~ Φ. Ντοστογιέφσκι

photo by EvAr

Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα,
 ζητάει μια γρήγορη ικανοποίηση
 και το γενικό θαυμασμό. 
Στις τέτοιες περιπτώσεις μερικοί φτάνουν
 πραγματικά στο σημείο να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμα, 
αρκεί να μην περιμένουν πολύ, 

Arthur Rimbaud. Οι ερημιές του Έρωτα

 Τούτη τη φορά είναι η Γυναίκα που είδα στην Πολιτεία, που της μίλησα και που μου μιλά!

Ήμουν σ’ένα δωμάτιο, χωρίς φως. Ήρθαν και μου είπαν πως Εκείνη ήταν σπίτι μου: Και την είδα, στην κλίνη μου, ολόδικιά μου, χωρίς φως! Πολύ συγκινήθηκα πολύ-πολύ, γιατί ήταν το πατρικό μου σπίτι, γι’αυτό και μια κατάθλιψη με συνεπήρε! Ήμουν με τα κουρέλια μου εγώ, κι εκείνη, μια κοσμική κυρία που δινόταν:

23 τρόποι για να «καθαρίσουμε» το μυαλό μας

Υπάρχουν φορές που δεν μας έρχονται οι λέξεις που θέλουμε στο μυαλό μας, οι ιδέες έρχονται με ταχύτητα φωτός και μας φαίνεται πως από στιγμή σε στιγμή το μυαλό μας θα εκραγεί. Σε αυτή την περίπτωση θα σας βοηθήσουν οι συμβουλές της Βικτορίας Ναζαρέβιτς. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να πάρετε στα χέρια σας ένα μολύβι, ένα χαρτί και να αρχίσετε να ζωγραφίζετε. Δεν έχει σημασία πως θα ζωγραφίσετε. Μετά από λίγη ώρα θα δείτε πως θα είστε σε απόλυτη αρμονία και ηρεμία.

Για αυτό σε κάθε περίπλοκη κατάσταση – ζωγραφίστε.

Το παιδί μέσα σου Αγάπα

Το παιδί μέσα σου Αγάπα

Σ΄ αγκαλιάζω και περήφανα υπάρχω,
τα όνειρά σου όλα υπέροχα τα Ζω!
Λίγο άλλαξαν στην πορεία, να μη σβήσουν,
τις εκπλήξεις είδα με ενθουσιασμό.

Μην κλαις μικρό μου κοριτσάκι,
αυτοί που θα ‘πρεπε δε σ΄ αγάπησαν λεπτό.
Είμαι εγώ εδώ για σένα. Για να ελπίζεις!
Σ΄ Αγαπώ κι έχω και γι΄ άλλους ν΄ Αγαπώ…

Οι νεκροί μας

Οι νεκροί μας

είναι νεκροί μα το μέλι μας δώσαν
αξίες μεγάλες, Αγάπη με αρετές
μέσα μας ζούνε, αιώνια μιλούνε
το χαμόγελό μας ελέγχουν γλυκά

είναι νεκροί μα μεδούλι ρουφίξαν
πάθη μεγάλα, μίση τρελά
μέσα μας ζούνε, τη φλυαρία σιωπούμε
να έρθει χαμόγελο στα χείλη ξανά

«…ν´αγαπιώμαστε δεν είναι μόνο να κοιταζόμαστε ο ένας με τον άλλο μα να κοιτάζουμε μαζί προς μια κατεύθυνση.»~ Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η γη των ανθρώπων» του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ

-Καταλάβαινα ακόμα πως κάτι που είναι να θαυμάσεις δεν έχει κανένα νόημα παρά μόνο μέσα από μια καλλιέργεια, έναν πολιτισμό, από μια τέχνη.
-Η γη μας μαθαίνει πολύ πιο πολλά απ’´όσο όλα μαζί τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται μ’´αυτό που του αντιστέκεται. Μα για να το ζυγώσει χρειάζεται κάποιο εργαλείο. Του χρειάζεται μια διχάλα η ένα αλέτρι. Ο χωριάτης με το μόχθο του ξεριζώνει λίγο λίγο κάποια μυστικά απ’´τη φύση και γίνεται παγκόσμια η αλήθεια που ξεσκλαβώνει. Έτσι και το αεροπλάνο, το εργαλείο αυτό των αιθέρων, ανακατώνει τον άνθρωπο με όλα τα προβλήματα που υπήρχαν από παλιά στη ζωή.