Βγάζεις τα ρούχα!

Βγάζεις τα ρούχα!

Βγάζεις τα ρούχα!
Με τη γύμνια σου δε μοιάζεις…
Το κοκκίνισμα νομίζεις για αρετή;
Τα πάθη σου όλα σε ένα χρώμα μαζεύτηκαν:
”Ποια θα είναι η άποψη για σένα του κοινού;”
Μένεις εκεί, για γέννα πλέον δεν μιλάμε.
Όσα κι αν πίστεψες ήτανε ψέματα απλά;
Τα εκλογίκεψες στου νου σου τα ρηχά.
Μένεις δειλά στην αδύναμή σου φύση,
στις εξαρτήσεις έχεις προστατευτεί.
Εξουσιάζεσαι! Μαζοχικά σ΄αρέσει.