«Μεταμέλεια» από τον Γιαν-Τσι,210-263 μ.Χ
Στα νιάτα μου είχα μάθει ξιφασκία,
τόσο καλά, που δε με πέρναγε κανένας,
ούτε ακόμα και ο Τσεγκ, ο Τρομερός.
Όλους τους αντιπάλους μου τους νίκησα
κι αν πεις στη μάχη; Εκεί ήμουνα αχτύπητος
Δόξα και φήμη με τυλίξανε ως τα ουράνια,
στα πέρατα μιλούσανε για μένανε του κόσμου.
Με το σπαθί μου γύρισα όλα τα άγρια μέρη
και στις εννιά ερήμους πότισα τ΄άλογό μου
-περήφανα η σημαία μου κυμάτιζε στη σέλλα.
Κι αν πεις για το ταμπούρλο μου -όλοι σωπαίνανε,
σαν άκουγαν εμένανε να το χτυπάω!…
Και όμως! Όλα αυτά,
δόξα και μάχες και καμάρι,
μια θλίψη τώρα μου γεννούνε, που πια γέρασα,
-μια θλίψη μόνο και και οργή, που με τραντάζει,
οργή στ΄αλήθεια!… Γιατί τώρα πια κατάλαβα
πως τη ζωή μου έχω ξοδέψει, δίχως νόημα!…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Αρχαία Κινέζικη Σκέψη» σε μετάφραση ΒΑΪΟΣ ΑΧ. ΛΑΖΟΣ
Σχολιάστε