Ινδιάνικη ποίηση: Η «ζωντανή» λέξη της ψυχής

Ω, Μητέρα Γη/γέρνουμε πάνω σου κάθε νύχτα/

κι απ’ τα σφαλιστά μας βλέφαρα/ δραπετεύουν τα

όνειρά μας./ Σκιές μέσα στο φεγγαρόφωτο/

περπατάνε οι ψυχές μας./ Εσύ μας κρατάς στο

σύντομο ύπνο του θανάτου/ κι εσύ μας ξαναδέχεσαι

στη Ζωή. (Cherokee)

Όλη η καταγεγραμμένη ιστορία των Ινδιάνων βρίσκεται μέσα στους ψαλμούς, στις προσευχές και στα τραγούδια τους. Τα πάντα για τον Ινδιάνο μεταφράζονται σε ήχο, η μουσικότητα είναι συνδεδεμένη άμεσα με την ύπαρξή τους. Ακόμα και τα ονόματά τους φανερώνουν αυτή τη σύνδεση της ψυχής με τον ήχο, την ανάγκη του ψυχισμού για ρυθμό κι αρμονία. Το Γελαστό Νερό, το Τραγούδι του Ανέμου, το Μάτι του Γερακιού, το Σιγανό Ποτάμι, είναι αντηχήσεις από τον εσωτερικό δικό τους ρυθμό, που αντανακλά τη ροή της ζωής.

Advertisement