Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η μέθοδος του Σωκράτη» του Ronald Gross
Επτά βασικά κλειδιά αξιοποίησης της σκέψης σας στο έπακρο :
1.
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
«Δεν αξίζει να ζεις βίο ανεξέταστο»
2.
ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
«Οδηγούμαι στην αλήθεια θέτοντας τις κατάλληλες ερωτήσεις»
3.
ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ
«Μην πιστεύεις εμένα, Αγάθων, πίστευε την αλήθεια»
4.
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ
«Πρέπει να ξεφύγουμε από το σπήλαιο των ψευδαισθήσεων»
5.
ΩΡΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ
«Η φλόγα της σοφίας μας φώτισε και μας ζέστανε, και είναι κάτι που δεν θα μπορούσαμε να επιτύχουμε μόνοι μας»
6.
ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
«Πάντα είχα ωε αρχή μου να λέω την αλήθεια»
7.
ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ
«Φίλε μου, γιατί νοιάζεσαι τόσο λίγο για την ψυχή σου;»
-Ο Σωκράτης πάντα επέμενε πως θα μπορούσαμε όλοι να κάνουμε ό,τι κι εκείνος, αν ήμαστε πρόθυμοι να εξασκήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε την έμφυτη ικανότητά μας να υποβάλλουμε ερωτήματα, να μαθαίνουμε από τους άλλους, να προκαλούμε τις πεποιθήσεις μας και να υπεραμυνόμαστε του δικαίου και σωστού.
-Ο Σωκράτης πίστευε ότι η γνήσια φιλοσοφία απαιτούσε «ζωντανό» διάλογο. «Το πρόβλημα με τα συγγράμματα«, έλεγε, «είναι πως αν τα ρωτήσεις κάτι, εκείνα επαναλαμβάνουν συνεχώς την ίδια απάντηση». Προτιμούσε την ανταλλαγή ιδεών στα πλαίσια μιας καλής συζήτησης.
-Όπως απέδειξε ο Σωκράτης, προσεγγίζουμε πολύ περισσότερο τον εαυτό μας μέσα από τη σχέση μας με τους άλλους: φίλους, μέντορες και όσους αγαπάμε και μας αγαπούν.
-Ο Σωκράτης έλεγε συχνά πως ουσιαστικά έκανε την ίδια εργασία με τον πατέρα και τη μητέρα του:»Βγάζω προς τα έξω ό,τι κρύβεται μέσα» …διαβάζοντας τους Διαλόγους, συχνά είναι σαν να τον ακούμε να λέει, «σπρώξε!Σπρώξε!Μπορείς να κατεβάσεις μια καλύτερη ιδέα».
-Καθώς περιπλανιόταν ξυπόλυτος στην κεντρική αγορά της Αθήνας, ο Σωκράτης παρατηρούσε συχνά: «Πόσα και πόσα πράγματα υπάρχουν εδώ που εγώ δεν χρειάζομαι!»
-Ακολουθώντας το παράδειγμα του Σωκράτη, οφείλουμε να αμφισβητούμε τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι για μας και να ανακαλύπτουμε μόνοι μας αυτό που πραγματικά καλούμεθα να πράξουμε στη ζωή μας.
-Ο Σωκράτης ήταν άνθρωπος που έθετε ερωτήματα. Δεν μας παρουσιάζει τις απόψεις, τα συμπεράσματα ή τις θεωρίες του, αντιθέτως, μας ρωτά επιδιώκοντας να μάθει τις δικές μας-προτρέποντάς μας έτσι να σκεφθούμε σφαιρικά και σε βάθος, να λάβουμε υπ΄όψιν μας τις εναλλακτικές επιλογές και, μερικές φορές, να οδηγηθούμε σε απρόσμενες ανακαλύψεις.
-Ο Σωκράτης δεν το έβαλε ποτέ κάτω, αγαπούσε πάρα πολύ τους συμπολίτες του για να τους επιτρέψει να καταστρέψουν τη ζωή τους, επειδή δεν άντεχαν τα σκληρά ερωτήματα που οδηγούσαν στην αλήθεια.
– Πέθανε όπως έζησε, συνομιλώντας μέχρι την τελευταία στιγμή με φίλους του.
–Ήθελε να κατανοήσει το τέλειο και άρτιο σε κάθε τέχνη και επάγγελμα, και πώς αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύει ως πρότυπο συνετού βίου και αποτελεσματικής δράσης.
-«Ο Σωκράτης κατέβασε τη φιλοσοφία από τα ουράνια«, σχολίασε ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων,»και την εισήγαγε στις πόλεις και στα σπίτια των ανθρώπων«.
-«εσύ έχεις την άποψή σου κι εγώ τη δική μου – ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε». Για τον Σωκράτη, αυτό θα αποτελούσε αποφυγή της ανάγκης για διάλογο, της επιθυμίας να αξιολογήσουμε τη γνώμη μας στο δούναι-λαβείν μιας συνομιλίας.
-«Οι ερωτήσεις μπορούν να διεγείρουν, να ενοχλήσουν, να καθοδηγήσουν ή να ανακουφίσουν, σε κάθε περίπτωση όμως κεντρίζουν τη διάθεση για έρευνα.
–«Ακολούθησε τις εμμονές σου!» Βρες αυτά που σε κατατρέχουν και ακολούθησέ τα!»
-Κι εσείς και εγώ μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που νιώθουμε μέσα σε μια στιγμή, μεταθέτοντας απλώς την προσοχή μας σε κάποιο άλλο εστιακό σημείο.
-…ένιωθε συνεχώς την ανάγκη να υπογραμμίζει πόσο εύκολα μπορούν οι απόλυτες δηλώσεις να πάψουν να ισχύουν σε διαφορετικές περιστάσεις.
-Στη συνέχεια ο Σωκράτης εξηγεί τον συμβολισμό της περίεργης παραβολής του σπηλαίου:»Μερικές φορές επιτρέπεται στον άνθρωπο να ανέβει στον ανώτερο κόσμο και να δει την πραγματικότητα όπως είναι στ΄αλήθεια, όσο βρίσκεται εκεί, λυπάται τους δύσμοιρους φυλακισμένους στο σπήλαιο. Όταν όμως επιστρέφει, τυφλωμένος από το φως του ανώτερου κόσμου, προχωρά αβέβαια και παραπατώντας, και γίνεται αντικείμενο χλεύης από τους αιχμαλώτους του κόσμου των σκιών.»
-Σημειώστε ότι η άνοδος από τον κόσμο των σκιών στον κόσμο της έγκυρης γνώσης ενέχει «πόνο». Ανάλογο πόνο – αλλά και κίνδυνο– συνεπάγεται η επιστροφή στο σπήλαιο, αφού το άτομο έχει αποκτήσει μια νέα επίγνωση.
–Ο απαίδευτος άνθρωπος που έχει ισχυρές απόψεις τις οποίες δεν έχει αναλύσει ποτέ, μοιάζει με κούκλα εγγαστρίμυθου στα χέρια κάποιου παρωχημένου σοφιστή ή κάποιων «αστέρων» των ΜΜΕ.
-Μετά από εκτεταμένη και πολύχρονη έρευνα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η σοφία μου έγκειται στη γνώση της άγνοιάς μου, πράγμα που δεν συνέβαινε με όσους πιστεύουν ότι είναι σοφότεροι από τους άλλους.
Searching The Meaning Of Life! (S.T.M.O.L) 
Σχολιάστε