«…δεν τίθεται θέµα να νικήσουµε τη Σκιά ή να τη σύρουµε βίαια στο “φως”, αλλά µόνο να χτίσουµε µία πιο λειτουργική σχέση µαζί της…»~Πέτρος Θεοδώρου

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο χορός των θαυμάτων» του Πέτρου Θεοδώρου

– Ο Antonio Sichera (2003, σ. 97), επισηµαίνει ότι ένα πρόσωπο που απεικονίζει τον εαυτό του, πάντα, κατά βάθος, επικοινωνεί τον εαυτό του […] αναδηµιουργεί τον εαυτό του και ανοίγει έναν καινούριο και ανεξερεύνητο κόσµο, ο οποίος, µολονότι άδηλα, αναζητά να αναγνωριστεί από τον άλλον.

 

– Στις µέρες µας, µάλλον είµαστε αναγκασµένοι να δεχτούµε ότι τα µάτια µας δεν µπορούν να χωρέσουν και να συλλάβουν το αχανές σύµπαν· ότι η δική µας, η ανθρώπινη κλίµακα, αντιστοιχεί σε κάτι απειροελάχιστο σε σχέση µε όλο το συνεχές, το οποίο απλώνεται από τον υποατοµικό µικρόκοσµο µέχρι την απεραντοσύνη των γαλαξιών· ότι, αν επιχειρήσουµε να συµπυκνώσουµε το σύµπαν σε ό,τι χωρούν τα δικά µας µάτια και ο νους µας, θα εµφανιστεί µία παράλογη καρικατούρα.

 

– Όλα όσα συγκροτούν τον κόσµο µοιάζουν να είναι µεν αυτόνοµες οντότητες µε δική τους δοµή, αλλά χωρίς κάποια προκαθορισµένη παγιωµένη υπόσταση, αφού ορίζονται διαφορετικά από διαφορετικές οπτικές γωνίες– δηλαδή, ανάλογα µε τις εκάστοτε σχέσεις τους που φανερώνονται από αυτήν ή την άλλη οπτική γωνία.

Advertisement