Πώς;
Βουτούσα την πένα μου στον ήλιο κι έγραφα στίχους
Μαζεύτηκε κόσμος γύρω μου, κοιτούσε, έψαχνε μυστικά της γέννας
Άρχισε να βρέχει, να φυσάει, να βροντάει
Ο κόσμος να τρέχει άτακτα, να φωνάζει ότι έφταιγα για τον πανικό του
Έμεινα μόνη κάτω απ΄τ΄αδέρφια μου τα δέντρα να κλαίω
Κι έκοψες ένα κομμάτι ουρανό Συνεχίστε την ανάγνωση