Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ιστορίες με καλό τέλος» της Μάρω Βαμβουνάκη
-Ο ερμητικός περιστεριώνας του είχε δεχθεί πια μια ρωγμή κι αυτός κολλούσε τα χείλη του με πάθος πάνω στη ρωγμή τούτη και ρουφούσε άπληστα την οσμή του έξω κόσμου που έτσι απροσδόκητα εισέβαλε.
–Όταν είσαι τόσο αποκαμωμένος γίνεσαι πιο διαφανής, αφήνεσαι με αναγκαστική εμπιστοσύνη στην τύχη, οι ρίζες σου βγαίνουν λιγάκι στην επιφάνεια. Συνεχίστε την ανάγνωση