Το φλιτζάνι του καφέ
Χρόνια στης νύχτας τα ρυάκια κολυμπάω
δεν κολλώ στο κατακάθι του καφέ.
Τις ομορφιές της, στα τείχη ζωγραφίζω
ξυπνώ τις μνήμες που ξεχάστηκαν στο χθες.
Ρίσκο Αγάπης δε φοβήθηκα να παίρνω,
ανοίγω μάτια, στις συνειδήσεις τις κλειστές.
Χωρίς λόγια, εμπειρίες δειγματίζω
λίγα ζω χρόνια, αιώνια ζούσα χθες
Συνεχίστε την ανάγνωση