CXXXVI
Μα πώς να μοιάζει μ’ ευτυχία
το βάραθρο που γίνεται ατυχία
να μην μπορώ μέσα του να περάσω,
την μπότα μου από φόβο μη χαλάσω;
Θα προτιμούσα πάντως να ταιριάζει
στο πόδι μου, παρά να μ’ αναγκάζει
το βήμα μου σ’ άλλο στρατί να δώσω,
την μπότα μου πασχίζοντας να σώσω.
Καινούργιο ν’ αγοράσω ένα ζευγάρι,
μου είν’ εύκολο˙ το βρίσκω στο παζάρι.
Μα η ευτυχία μια φορά προβάλλει.
Χάνεις το δείγμα; Δεν τη βρίσκεις πάλι.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ζωή»
της Έμιλυ Ντίκινσον
σε μετάφραση της Άννας Δασκαλοπούλου
Advertisements
Σχολιάστε