CXXXII
Όποιος ποτέ δεν πόθησε, μια ζάλη μεθυσιού
κι η πιο παράφορη χαρά γι’ αυτόν θα μείνει ξένη.
Στο δείπνο της λιτότητας πιστός πελάτης μένει,
κι αυτό αποδιώχνει τη χαρά της μέθης του κρασιού.
Κρυφή ελπίδα μ’ άπιαστη, καρτερικά βουβή,
της πεθυμιάς το στόχο του ποτέ δεν τον πλησιάζει,
γιατί η πραγματικότητα μοιάζει να τον τρομάζει,
μην την ψυχή του λευτερώσει μέσ’ απ’ το κλουβί.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ζωή»
της Έμιλυ Ντίκινσον
σε μετάφραση της Άννας Δασκαλοπούλου
Advertisements
Σχολιάστε