Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Φόβος» του Στέφαν Τσβάιχ
-Ούτε στον καθρέφτη δεν τολμούσε να κοιταχτεί, από φόβο πως θα αντικρίσει τη δυσπιστία μέσα στο ίδιο της το βλέμμα, κι όμως έπρεπε να το κάνει προκειμένου να ελέγξει μήπως υπήρχε κάτι παράταιρο στην εμφάνισή της, που θα μπορούσε να προδώσει αυτές τις στιγμές του πάθους.
-…σήκωνε τα μάτια της για να νιώσει ασφαλής, χάιδευε τρυφερά με το βλέμμα της ένα ένα τα αντικείμενα του οικείου χώρου, το καθένα τοποθετημένο στα δωμάτια σύμφωνα με τις αναμνήσεις και τη σημασία του και ένιωθε πάλι να καθησυχάζει.
-…οι εκβιασμοί μπορούσαν να ανακοπούν μόνο άμεσα και με μεγάλη ψυχραιμία γιατί κάθε αναβολή, κάθε δείγμα ανησυχίας εκ μέρους του θύματος αύξανε απλώς την υπεροχή του αντιπάλου του.
-Τίποτα στην ψυχή της δεν είχε ποθήσει κάτι από τη δική του ψυχή, τίποτα το σαρκικό και, πολύ περισσότερο, τίποτα το πνευματικό δεν την έδενε με το σώμα του: του είχε παραδοθεί χωρίς να τον έχει πραγματικά ανάγκη ή έστω να τον ποθεί έντονα, το είχε κάνει απλά εξαιτείας μιας ορισμένης αδράνειας των αντιστάσεών της απέναντι στη θέλησή του και λόγω μιας ανήσυχης περιέργειας. Συνεχίστε την ανάγνωση