Του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ απόσπασμα του έργου «Ο Ποθοπλάνταχτος Προσκυνητής» σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα και της Βούλας Δαμιανάκου
Όταν ορκίζεται η Καλή πως είναι η πίστη η ίδια,
πιστεύω εν γνώσει δε λέει αλήθεια, κάνει πως
θαρρεί ΄μαι νέος, αμάθητος στα ερωτικά παιχνίδια
και στις μικροκατεργαριές του κόσμου τάχα αθώος.
Κάνοντας πως πιστεύω ότι για νέον με παίρνει,
κι ας ξέρει πως τα ωραία μου τα χρόνια έχουν διαβεί,
μειδιώντας κάνω σε όσα ψέματα μου σέρνει,
και στ΄ άλλα λάθη του έρωτα κακιάν υπομονή.
Γιατί όμως λέει η αγάπη μου πως είναι νέα;
Κι εγώ γιατί δε λέω πως είμαι γέρος; Ω,
η αγάπη το ΄χει να τα κάνει όλα ωραία
και χρόνια η ηλικία δε μαρτυράει. Γι΄ αυτό
η αγάπη μας με ψέματα ας καλοπορεύει,
μια κι ό,τι λάθη μας η αγάπη τα παραχαϊδεύει.
Σχολιάστε