Καψαλισμένοι ποιητές

Καψαλισμένοι ποιητές

Καψάλισε ο ήλιος μας κάθε θνητό σημείο
Έγινες ίδιος ουρανός, χωρίς τρωτό σημείο
Να σε χαζεύει ο θνητός, λαός των ηλιθίων*
Όπου κοιτάζει Είσαι εκεί, θες να τους αγκαλιάσεις

Advertisement

«Κέλομαι σε Γογγύλα» ~ Σαπφώ- Ποιήματα με μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη

Κλικ στην εικόνα για πληροφορίες της ζωής της αρχαιότερης λυρικής ποιήτριας ΣΑΠΦΩ

Κέλομαι σε Γογγύλα

Σε φωνάζω Γογγύλα
Φανερώσου πάλι κοντά μου
Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς,
νά ‘ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν

«Η φλούδα είναι πόρνη. Εκμαυλίζει.»~Αλκυόνη Παπαδάκη

Κλικ…για αναφορές στην Αλκυόνη Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Στον ίσκιο των πουλιών» της Αλκυόνη Παπαδάκη

-Το λεγε τάχα μου με αγανάκτηση. Στην πραγματικότητα όμως ήταν χαιρέκακία.

–Γελούσε και γέμιζε ο τόπος γυαλιστερά ρουμπίνια.

-Είναι γεγονός πως ο καθένας γίνεται ειδικός; Και δικαστής και προφήτης και κριτής και δήμιος άμα λάχει. Ρολάρες όχι αστεία!  Χα! Αλλιώς, πώς θ΄αντέχουμε τ΄αναθεματισμένα τα δικά μας… Πώς θα σηκώναμε την καμπούρα μας…

-…δεν έκαναν και τίποτα δηλαδή. Ιδεολόγοι ήταν απλώς.

-Σ΄έχω επιθυμήσει μωλέ. Αλλιώς είναι να λουφάζω όλη τη νύχτα στο κορμάκι σου. Να γλυκαίνομαι στη ζέστα σου. Όταν σηκώνομαι να φύγω, νιώθω σαν να ξεριζώνομαι.

–Εγώ έχω τη δική μου ηθική. Τουτ΄έστιν, κάνε ό,τι νομίζεις, αρκεί να μη βλάπτεις το συνάνθρωπό σου. Σωστόν;

Νίτσε: Γιατί πρέπει να αγκαλιάσουμε τις δυσκολίες και όχι να τις απομακρύνουμε.

Ο Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής, συνθέτης και συγγραφέας Friedrich Nietzsche (1844-1900) είναι από τα πιο σταθερά, με τη μεγαλύτερη επιρροή, και αναφερόμενα μυαλά της ανθρωπότητας και φάνηκε εξαιρετικά σίγουρος ότι θα κατέληγε με αυτόν τον τρόπο.

Συνένοχη Σιωπή

Συνένοχη Σιωπή

Πνιχτά γελάκια, ψίθυροι σταματάνε
είναι δειλοί της τουαλέτας οι σοφοί.
Κίνησαν έγκλημα, τελέστηκε και πάνε,
σιώπησαν στου θύτη και του θύματος ντροπή.

Είναι αυτοί, οι ηθικοί του αυτουργοί
εγκληματίες με ατιμώρητη ενοχή.
Συνεχίζουν μια ανεύθυνη ζωή,
είναι συνένοχοι και θα επαναληφθεί.

είμαι υπερήφανος για σένα επειδή απλά υπάρχεις

 

Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο το DNA μου. Ως άνθρωπος είμαι…. κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα γονιδίων και περιβάλλοντος. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο λογικό ον. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο ένα όμορφο πλάσμα. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο επαναστάτης. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο μάλλον δειλός. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο λεφτάς. Ως άνθρωπος είμαι..…. κατά κύριο λόγο πολύτιμος φίλος. Ως άνθρωπος είμαι….. .κατά κύριο λόγο αποτυχημένος επαγγελματίας. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο εγωιστής σύζυγος. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο ο μονάκριβος γιος. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο ο αγαπημένος θείος. Ως άνθρωπος είμαι…… κατά κύριο λόγο τρυφερός πατέρας. Ως άνθρωπος είμαι.

«Εκλιπαρώντας την ανάσα» ~ Ινδιάνικη Ποίηση (Zuni)

Εκλιπαρώντας την ανάσα
(Zuni)Εκλιπαρώντας την ανάσα του θεού
τη ζωοδότρα ανάσα του
την αρχαία ανάσα του
την ανάσα των νερών
την ανάσα των σπόρων
την ανάσα των αγαθών
την ανάσα της γονιμότητας
την ανάσα της δύναμης
την ανάσα του δυνατού πνεύματος

θησαυρός

θησαυρός

Με φίλησες στο στόμα όταν ήμουν λεπρή
Μου έπλυνες τα πόδια κι ας ήμουν η φτωχή
Μου ΄βγαλες το καπέλο όταν με κράζαν «Ντροπή!»
Σε φυλάω στην καρδιά μου σαν να ΄χω θησαυρό

Μπορεί να διδαχθεί η αρετή;

Πηγή φωτογραφίας:https://filologos10.files.wordpress.com

Διδάσκοντας την πολιτική τέχνη, οι σοφιστές ισχυρίζονται ότι διδάσκουν την αρετή: δηλώνουν ότι γνωρίζουν πώς να διαμορφώσουν καλύτερους και ικανότερους πολίτες. Η αξίωση αυτή δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο. Κανείς ως τότε δεν είχε διεκδικήσει τον ρόλο του δασκάλου της αρετής. Δικαιολογημένα λοιπόν προκλήθηκε έντονη αντίδραση. Πολλοί θεώρησαν ότι η αρετή δεν είναι κάτι που διδάσκεται, αλλά κάτι που κληρονομείται ή δίνεται από τη φύση. Άλλοι πάλι, όπως ο Σωκράτης και ο Πλάτων, δεν αμφισβήτησαν ότι η αρετή είναι μια μορφή γνώσης, αλλά θέλησαν να δείξουν ότι οι σοφιστές είναι ανίκανοι να διδάξουν αυτή τη γνώση. Το βέβαιο είναι ότι η έννοια της αρετής βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της φιλοσοφικής διαμάχης.

ΜΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ~ Γιάννης Ρίτσος

ΜΙΑ ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Σαν είτανε μικρή, της τρύπησαν τ’ αυτιά, για να φο-
ράει, λέει, σκουλαρίκια.
Μεγάλωσε, παντρεύτηκε, ανάθρεψε παιδιά˙ σκουλαρί-
κια δε φόρεσε. Ένα δείλι,
είπε ο μεγάλος γιος της: «Εγώ, μάνα, θα φύγω,
και θα σου φέρω μια μέρα – να δεις – σκουλαρίκια
χοντρά, μαλαματένια και μακριά, ν’ ακουμπάνε στους
ώμους σου». Εκείνη
χαμογέλασε απόμακρα. «Φτάνει να μου γυρίσεις, γιε
μου», του είπε.