Μοναξιά. Έρχεται σιγά σιγά, και κάποια ωραία μέρα εκεί που νιώθεις ότι οπουδήποτε είσαι ασφαλής: σε σπίτια με πολυκοσμία, σε πολυσύχναστους δρόμους, σε πολύβουα μαγαζιά.
Λίγο λίγο σε διαπερνά, πρώτα από τα πόδια σου που νιώθεις να τρεκλίζουν, μετά ανεβαίνει και σου σφίγγει το στομάχι, αρχίζει να κυλάει στις φλέβες σου φτάνοντας μέχρι τα χέρια και το λαιμό σου, μέχρι να καταλήξει στα μάτια σου, έτοιμη να ξεχυθεί σε μορφή ζεστού, αλμυρού υγρού που τρέχει μέχρι το στόμα και τη μύτη σου, με ταχύτητα που σε παραλύει. Συνεχίστε την ανάγνωση