Αξιοσημείωτα – ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ – Ντοστογιέφσκι Φιοντόρ

Ιωάννινα, Μάιος 2020

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ – ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΦΙΟΝΤΟΡ

-Εννοείται ότι οι κακές γλώσσες και τα κουτσομπολιά έδιναν κι έπαιρναν, γιατί χωρίς αυτά δεν αξίζει η ζωή και  εκατομμύρια άνθρωποι θα πέθαιναν απ΄τη μοναξιά, σαν τις μύγες.

–Τα παιδικά μου μάτια, όπως σκεπτόμουν αργότερα μπορούσαν να δουν μόνο τη λαμπρή πλευρά της εικόνας, τη ζωντάνια, τη λάμψη, το θόρυβο…

-…βρέθηκε, τελικά, μια καρδιά καλοσυνάτη στην οποία μπορώ να εκδηλώσω τη λύπη μου.

-Ολόκληροι θησαυροί συμπάθειας, παρηγοριάς κι ελπίδας είναι φυλαγμένοι σ΄αυτές τις αγνές καρδιές, τόσο συχνά κι οι ίδιες πληγωμένες, γιατί η καρδιά που αγαπάει πολύ, θλίβεται και πολύ, αλλά η πληγή τους, είναι προσεκτικά κλειστή στα περίεργα βλέμματα, επειδή η βαθιά λύπη σωπαίνει πιο συχνά και κρύβεται. Δεν τις φοβίζει ούτε το βάθος της πληγής ούτε το πρήξιμό της ούτε η δυσωδία της. Όποιος τις πλησιάζει είναι  αντάξιός τους. Αυτές εξάλλου, φαίνεται σαν να γεννήθηκαν ηρωίδες...

-…ο άντρας της ήταν ζηλιάρης σαν αράπης, όχι από αγάπη αλλά από ευθιξία.

-…έχει αυτοκυριαρχία και δυναμισμό, ώστε να υπερνικήσει μέσα της τη βασανιστική, την απελπιστική πλήξη την οποία μπορούσες να διαβάσεις στα μάτια της, στην περπατησιά της, σε κάθε της κίνηση.

–Περπατούσε ανάμεσα, στους μελλοντικούς της δυνάστες. Έπειτα από ένα λεπτό τα χαμογελαστά και κολακευτικά τους πρόσωπα θα γίνουν απειλητικά κι ανελέητα.

Το όνειρο ενός Γελοίου

-Ω, πόσο δύσκολο είναι να ξέρει κανείς την αλήθεια!

-…ο κόσμος τώρα είναι σαν να έγινε μόνο για μένα, θα πυροβοληθώ και θα σταματήσει να υπάρχει…

-Φαίνεται πως δεν είναι ο νους που  κατευθύνει τα όνειρα, αλλά η επιθυμία , ότι το κεφάλι, αλλά η καρδιά , κι όμως πόσα πανούργα πράγματι σοφιζόταν πότε πότε  στον ύπνο ο δικός μου ο νους!

-…ω, το όνειρό μου με ανύψωσε σε μια καινούργια, μεγάλη, ανανεωμένη δυνατή ζωή!

–Δεν επιθυμούσαν τίποτα κι ήταν ήρεμοι, δεν επιζητούσαν την απόκτηση γνώσεων για τη ζωή, όπως εμείς προσπαθούμε να τη συνειδητοποιήσουμε, διότι η δική τους ζωή ήταν γεμάτη.

-Από την αίσθηση της πληρότητας της ζωής τους μου κοβόταν η ανάσα και σωπαίνοντας τους λάτρευα.

-Ίσως πραγματικά, κι από ένα βακτηρίδιο, αλλ΄αυτό το βακτηρίδιο του ψέματος εισχώρησε μες στην καρδιά του και τους άρεσε. Γρήγορα μετά γεννήθηκε η ηδυπάθεια γέννησε τη ζήλια, η ζήλια την ασπλαχνία.

-Γνώρισαν την ντροπή, την οποία ανήγαγαν σε αρετή.

-…δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι κάποτε ήταν ευτυχισμένοι και αθώοι. Γελούσαν κοροϊδευτικά, ακόμα και για τη δυνατότητα να ξαναβρούν την παλιά τους ευτυχία και το ονόμαζαν αυτό όνειρο.

–Δεν θέλω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι το κακό είναι μια φυσική κατάσταση στους ανθρώπους.

-…δεν ξέρω πώς να φτιάξω τον παράδεισο επειδή δεν ξέρω πώς να τον εκφράσω με λέξεις.

Ο Χωρικός Μάρεϊ

-Αυτό σημαίνει ότι το περιστατικό αποτυπώθηκε στην ψυχή μου, μόνο του, χωρίς τη θέλησή μας και απρόσμενα, ήρθε στη μνήμη  μου, ακριβώς όταν έπρεπε.

-…αν ήμουν το δικό του παιδί, δε θα  μπορούσε να με κοιτάξει με βλέμμα που να φεγγοβολούσε με περισσότερη αγάπη.

-…με πιο βαθύ και φωτισμένο ανθρώπινο αίσθημα και με λεπτή γυναικεία σχεδόν τρυφερότητα μπορεί να γεμίσει η καρδιά κάποιου άξεστου και κτηνωδώς αστοιχείωτου δουλοπάροικου Ρώσου χωρικού, που ακόμα  δεν είχε την ελπίδα και δε μάντευε τότε την κατοπινή ελευθερία του…

-…κατάλαβε ότι όλοι σχεδόν προτού καταδικαστούν, θα έκαναν, ίσως το ίδιο που έκανε ο Μάρεϊ.

–Μόνο με την ελεύθερη θέληση και την αγάπη προς τους άλλους, θ’ αλλάξει προς το καλύτερο στον κόσμο η σχέση καλού και κακού.

by SearchingTheMeaningOfLife

Advertisement