Αντανακλάσεις Ζωής

Πάρε την λάμψη απ΄ ό,τι σου δίνεται

Γδύσου απ΄τη μελάνη του κόσμου, γίνεται!

Νιώσε αστέρι για

Ατίθαση εξίσωση

 

Παρένθεση βάλε στο χθες, στο αύριο αγκύλη

Απαλοιφή κάντα, το

Κορνήλιου Καστοριάδη: Οι ρίζες του μίσους

Κορνήλιου Καστοριάδη:

Οι ρίζες του μίσους

Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο  και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα δυο έχουν κοινή ρίζα, την άρνηση της ψυχικής μονάδας να δεχθεί αυτό που για την ίδια είναι ξένο. Η οντολογική αυτή διάρθρωση του ανθρώπου επιβάλλει αξεπέραστους εξαναγκασμούς σε κάθε κοινωνική οργάνωση και σε κάθε πολιτικό πλάνο. Καταδικάζει αμετάκλητα κάθε ιδέα για μία«διαφανή» κοινωνία, κάθε πολιτικό πλάνο που αποσκοπεί στην άμεση οικουμενική συμφιλίωση.

Θ υ μ ό ς

Απαρνήσου τον θυμωμένο, βρήκε τρόπο ελέγχου, κάθε δήθεν αγαπημένου

Δεν νοιάζεται ούτε τον

Πάντα λαμπερός

Ξέρεις!

Ο Ήλιος είναι πάντα λαμπερός

στο σύμπαν

Ούτε

Το κλαδί που βγάζει κλώνια

Όσο θαύμαζα τα κλαδιά των επιλογών ζωής

Ανώριμα, αγνά, παιδικά

Η πολιτεία, η κοινωνία, η οικογένεια

Ροκάνιζαν όσα δεν 

Δέντρο της μοναξιάς

Είχα ένα δέντρο φουντωτό.Είχα ένα μέρος να κρυφτώ.

Ώρες τα γούστα να 

Εσύ τις σάρκες σου σκίσε

Σκάλισε τις πέτσες γύρω απ΄τα νύχια

Αργά και ρυθμικά

Να σε βλέπω και να  ηρεμώ…

Πως η

Ο θάνατος του παλικαριού

Ένα φεγγάρι κρέμονταν κλαμένο στο παραθύρι

Φέραν το παλικάρι στο δώμα για να γύρει

~

Είχε  στα μάτια

Από πόλεμο…

Μοιάζει να γύρισα από πόλεμο

Ποιός περιμένει;

Αυτός δεν είναι