Έρευνα – Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;

Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;

 

Η θεά Δήμητρα κρατάει ζέα στις απεικονίσεις και όχι σιτάρι…

 

Καταναλώνετε ψωμί και μακαρόνια, καταναλώνετε δηλαδή σιτάρι; Και τί το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. Οι αρχαίοι, σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου.

«Καλλιεργούνταν στην Ελλάδα και απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά, άγνωστο γιατί. Το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν. Είναι πανάκριβο σήμερα κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό!»

Μορφολογικά η Ζέα (Triticum, Diccocum, Spelta, Aegilops,Τρίφυλλον, Δίκκοκον, Αιγαιακόν, Σπαρτό )πώς είναι;

Ή Ζειά όμως ώς φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δέν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν μέ τό καλαμπόκι, άλλα και τό σπυρί του είναι ώς του σιταριού πιό πεπλατυσμένο καί χονδρό. Ή Ζειά μέ τον Σΐτον είναι όπως ή Νερατζιά μέ τήν πορτοκαλιά.

Με φλοιό ή χωρίς;

Kαταναλώστε τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό.

«Βγάζουν το φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής».

Μερικά από τα καλά της Ζέας

–Ρυθμίζει καλύτερα τη γλυκόζη στο αίμα, με αποτέλεσμα να αποτελεί όπλο στην πρόληψη αλλά και αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη.

–Αντιμετωπίζει την οστεοπόρωση, μαζί με γιαούρτι, πυκνώνει την οστική μάζα, ενισχύει τα οστά και το σμάλτο των δοντιών.

-Χαλαρώνει τα συνεσταλμένα αγγεία, για να ρέει το αίμα ελεύθερα.

-Βοηθά στην στηθάγχη, από σπασμούς της στεφανιαίας αρτηρίας.

-Βοηθά στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, σε κράμπες, σε μυοχαλάρωση σε αϋπνίες.

-Βοηθά και ρυθμίζει την διέλευση νατρίου και καλίου δια των κυτταρικών μεμβρανών.

–Μειώνει την κακή χοληστερόλη [LDL] και αυξάνει την καλή [HDL].

–Ρυθμίζει τον μεταβολισμό και την σύνθεση πρωτεϊνών, ενεργοποιώντας μεγάλο αριθμό ενζύμων.

–Αυξάνει την μνήμη, την φαντασία, την δημιουργικότητα, την πνευματικότητα, με το αμινοξύ [πρωτεΐνη] χολίνη.

-Μαζί με το ασβέστιο [μυοδιεγερτικό], ρυθμίζει την δραστηριότητα των μυών.

-Η έλλειψη Μαγνησίου διευκολύνει την συγκόλληση των αιμοπεταλίων για σχηματισμό θρόμβων και απόφραξη αρτηριών.

Γιατί προσθέτουν γλουτένη σε επεξεργασμένα τρόφιμα;

Η γλουτένη προστίθεται επίτηδες σε μερικά προϊόντα επειδή αυξάνει τα σήματα της πείνας για να μας κάνει να φάμε περισσότερο από το προϊόν, αυξάνοντας την ορμόνη ghrelin στην πεπτική οδό μεγαλώνει η αίσθηση της πείνας – κάνοντάς μας να ποθούμε περισσότερο από αυτό το προϊόν. Η γλουτένη επίσης παρεμβάλλεται με την ορμόνη λεπτίνη, η οποία λέει στον εγκέφαλό μας ότι χορτάσαμε και μας κάνει να σταματήσουμε. Η ορμόνη λεπτίνη επίσης ομαλοποιεί τις αισθήσεις πόνου στην σπονδυλική στήλη.

Τι μας προκαλεί η γλουτένη;

·        Ευαισθησία στην γλουτένη προξενεί φλεγμονές που βλάπτουν τους ιστούς του σώματος προξενώντας μια αυτό-άνοσο αντίδραση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα καταλήγει να επιτίθεται στο σώμα.

·        Σε αντίδραση στις φλεγμονές αυξάνονται οι αντιδρώσες πρωτεΐνες C (C-reactive), με συνέπεια την απογείωση της χοληστερόλης και τα αποθέματα ασβεστίου να σκληραίνουν τις αρτηρίες και να αυξάνουν την πίεση του αίματος.

·        Η ζάχαρη από μόνη της δεν μπορεί να τροφοδοτήσει τα καρκινικά κύτταρα. Όμως έχει μελετηθεί και βρέθηκε ότι η γλουτένη και το αμινο-οξύ γλουταμίνης παίζουν κρίσιμο ρόλο στην εξέλιξη του καρκίνου.

·        Η γλουτένη είναι μια επικίνδυνη νευροτοξίνη (excitotoxin), η οποία διαταράσσει και σκοτώνει τα νευρικά κύτταρα, τα οποία όπως το αμινο-οξύ glutamate (πρόσθετο MSG-MonoSodium Glutamate), επιταχύνει, ενεργοποιεί, ερεθίζει και βλάπτει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Σε μία μελέτη του 2006 πάρθηκαν 131 παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD), τους αφαιρέθηκε η γλουτένη από την διατροφή τους και αναφέρθηκε ότι όλα τα παιδιά (131) είχαν σημαντικές βελτιώσεις.

·        Η γλουτένη μπορεί να αναλυθεί σε παράξενες πρωτεΐνες που μοιάζουν πολύ με ψυχεδελικά φάρμακα. Αυτές οι πρωτεΐνες-σαν-όπιο ονομάζονται γλουτεομορφίνες (Αυτισμός, Διαταραχή Μανιοκατάθλιψης).

·        Με την γλουτένη, οι υποδοχείς (receptors) του N Methyl D Aspartate προξενούν στα νευρικά κύτταρα του νωτιαίου μυελού να γίνονται πολύ ευαίσθητα για να τα ακουμπήσεις. Η λεπτίνη στον νωτιαίο μυελό εξισορροπεί την αίσθηση του πόνου και η γλουτένη παρεμβαίνει σ’ αυτήν την διαδικασία (Ινομυαλγία).

·        Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας όταν επέβαλε σε κάποιο κόσμο «παλαιολιθική» δίαιτα, έπεσε η πίεσή τους μαζί με το επίπεδο της ινσουλίνης στο αίμα τους. Η καλή χοληστερόλη ανέβηκε και η κακή κατέβηκε – σε μόλις 10 ημέρες!

·        Η ευαισθησία στην γλουτένη προξενεί την απώλεια των βιταμινών που διαλύουν το λίπος μας, όπως η D και η K.

·        Η γλουτένη έχει συνδεθεί τώρα με τα προβλήματα της οστικής μάζας (Οστεοπόρωση).

Εκτός από τα άλευρα που αναφέρθηκαν παραπάνω (όπως επίσης και υπό μορφή προσθέτων αν υπάρχουν στα συσκευασμένα τρόφιμα), άλλες τροφές που περιέχουν γλουτένη είναι:

• Ορισμένα είδη σοκολατούχου γάλακτος ή γάλακτος με δημητριακά ή γιαούρτια με φρούτα ή δημητριακά.
• Ορισμένα είδη αλλαντικών, π.χ. λουκάνικα, παριζάκι, κονσέρβες κρέατος, μίγμα τα κρέατος, ορισμένα είδη τυριών (ροκφόρ, blue cheece, τυριά υπό μορφή κρέμας).
• Μαγιονέζα εμπορίου, σάλτσες ντρέσινγκ για σαλάτες, κρέμες όχι φτιαγμένες από γάλα, μουστάρδες.
• Φρούτα σε κονσέρβα.
• Ορισμένα λαχανικά σε κονσέρβα π.χ. μανιτάρια με κρέμα, φασόλια με σάλτσα, λαχανικά με σάλτσα τυριού ή κατεψυγμένα με συντηρητικά.
• Όσπρια σε κονσέρβα.
• Σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη, βρώμη και τα προϊόντα τους, πχ ψωμί, ζυμαρικά, φρυγανιές, παξιμάδια.
• Κέϊκς, μπισκότα, γλυκά με φύλλο και όλα όσα περιέχουν αλεύρι.
• Σούπες με ζυμαρικά ή αλεύρι, σούπες του εμπορίου.
• Ορισμένοι χυμοί ή ποτά με συντηρητικά ή πρόσθετα, μπύρα, βύνη και ποτά από βύνη.
• Ξηροί καρποί σε κονσέρβα ή καραμελοποιημένοι ή επεξεργασμένοι.
• Ορισμένες τσίχλες, καραμέλες, γαριδάκια, τσιπς, σοκολάτες και ορισμένα φάρμακα.

Κρέας έτρωγαν;  

Όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος αυτή ήταν ελάχιστη και μόνο όταν το άτομο ήταν υγιές. Όταν υπήρχε κάποια ασθένεια δεν καταναλωνόταν κρέας.

Και η Πυθαγόρεια διατροφή στηρίζεται στην Ιπποκράτεια, με εξαίρεση στην κατανάλωση κρέατος, που για τον Πυθαγόρα, απαγορευόταν δια ροπάλου.

Τι είναι το Ιπποφαές;
Στην αρχαιότητα μεγάλη κατανάλωση είχε και ένας πορτοκαλί καρπός, το Ιπποφαές. Περιέχει 192 βιταμίνες και είναι όλες απορροφήσιμες από τον οργανισμό.

Στις εκστρατείες του, ο Μέγας Αλέξανδρος παρατήρησε, ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα θεραπεύονταν τρώγοντας τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού και άρχιζε να γυαλίζει το τρίχωμα τους, από την παρατήρηση αυτή δόθηκε και η ονομασία του (ίππο – φάος = άλογο που γυαλίζει). Έτσι άρχισαν να το χρησιμοποιούν και οι στρατιώτες του, μαζί με τον ίδιο για να είναι πιο ισχυροί στις εκστρατείες. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι το χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του και ο Τζέγκις Χαν.

Το ιπποφαές μνημονεύεται από τον Θεόφραστο, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα, πατέρα της φαρμακολογίας.

Αναφορές στο Ιπποφαές υπάρχουν στην Θιβετιανή και κινέζικη ιατρική. Από το 1929, όταν για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε βιοχημική ανάλυση των καρπών του φυτού, οι γνώσεις για της φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού συνεχώς αυξάνονται. Πλέον υπάρχει τεκμηριωμένη γνώση (Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς, Κίνα, Φιλανδία, Αγγλία, Σουηδία κ.α.) για το ιπποφαές και έχουν αφιερωθεί γι αυτό 5 επιστημονικά συνέδρια.

Το έλαιο του φυτού παράγεται από τους καρπούς με την μέθοδο της εκθλίψεως, χωρίς χημικά ή άλλα πρόσθετα.

Τηρούσαν τακτικά γεύματα;
Οι αρχαίοι Έλληνες ξυπνούσαν μόλις εμφανιζόταν ο ήλιος και το πρωινό τους αποτελούνταν από τον «κυκεώνα» , ένα ρόφημα από βρασμένο θυμάρι, αρωματισμένο με σουσάμι ή μέντα, γάλα και χλιαρό νερό με μέλι, και το «ακράτισμα», που ήταν ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευόμενο από ελιές και σύκα.

Γύρω στις έντεκα έτρωγαν το «άριστον» που αποτελούνταν από ψωμί, τυρί, σκόρδο ή κρεμμύδι. Το μεσημέρι κατά τις τρεις είχαν το «εσπέρισμα», ένα ελαφρύ γεύμα προκειμένου να κρατηθούν μέχρι το βράδυ. Τα γεύματά τους ήταν στην πλειοψηφία τους μικρά και μόνο όταν νύχτωνε έτρωγαν πλούσια, το λεγόμενο «δείπνον». Αυτό αποτελούνταν από όσπρια, κρέας ή ψάρι, τυρί, ελιές, πίτες και ως επιδόρπιο φρούτα, ξηρούς καρπούς και γλυκά.

Το κρασί ήταν βασικό στοιχείο της καθημερινότητας των Ελλήνων. Το έπιναν όμως νερωμένο και ανάλογα με την ώρα της ημέρας έβαζαν την ανάλογη ποσότητα νερού.

Όσο πλησίαζε η νύχτα, τόσο λιγότερο νερό έβαζαν. Τα συμπόσια ήταν μια άλλη αγαπημένη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων. Ξεκίναγαν συνήθως στις δέκα το πρωί και τέλειωναν με τη δύση του ηλίου.

Οι πρόγονοί μας λάτρευαν επίσης τα γλυκά. Το «μελίκρατον» (γάλα, μέλι και καρύδια), ο «μυττωτός» (πίτα με τυρί, λάδι, μέλι και σκόρδο), το «νωγάλευμα» (λιναρόσπορο και μέλι) καθώς και τηγανίτες και τυρόψωμα. Τα νωγαλεύματα, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τις λιχουδιές, σερβίρονται ως τελευταίο πιάτο.

Σ’ όλη την Ελλάδα οι άνθρωποι είχαν λίγο-πολύ τις ίδιες διατροφικές συνήθειες. Σ’ όλη εκτός των Λακεδαιμονίων. Για τους λάτρεις του καλού φαγητού η Σπάρτη δεν ήταν ο κατάλληλος τόπος για να ζήσουν. Ο σκληρός τρόπος ζωής τους και οι απαιτήσεις της πολεμικής τους κοινωνίας δεν επέτρεπαν απολαύσεις και ηδονές. Το καλό φαγητό είναι και αυτό μια ηδονή που ο Σπαρτιάτης έπρεπε να αποφεύγει. Το βασικό τους φαγητό ήταν ο περίφημος «μέλανας ζωμός», ένα κακόγευστο ζουμί από κρέας, αίμα, ξύδι. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι Σπαρτιάτες έτρωγαν λίγο και όχι εκλεκτά. Μια ακόμη συνήθεια των Σπαρτιατών ήταν ξακουστή στην Αρχαία Ελλάδα. Λίγο πριν τη μάχη έτρωγαν ωμά κρεμμύδια για να ανεβάσουν την αδρεναλίνη τους!

Φασόλια, φακές, κουκιά υπάρχουν σε κάθε κουζίνα. Απαραίτητο υλικό για την δημιουργία λαχταριστών εδεσμάτων το λάδι. Λάδι από τη Σάμο και την Ικαρία θεωρείται το καλύτερο και νοστιμότερο όλων. Επίσης το γάλα αποτελεί σταθερή διατροφική συνήθεια. Τυρί, σκόρδα, κρεμμύδια, κοχλιοί, σαλιγκάρια, μικρά πουλιά (τσίχλες, σπίνοι), σούπες, ζωμός από μπιζέλια συνθέτουν το πορτραίτο της καθημερινής και αναγκαίας βρώσης.

Ο Αριστοφάνης περιγράφει γεύσεις περίεργες στα έργα του :  “ξίγκι βοδινό ψημένο με  συκόφυλλα”, ”πελανό” (κράμα από αλεύρι, μέλι, λάδι), ”έκχυτος” (μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί με κρασί μελωμένο),  “μυττωτός”  (πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα). Ποτέ στην αρχή του γεύματος δεν σερβίρεται σούπα για να μην κοπεί η όρεξη.

Τα φρούτα, όπως η ορβικλάτα (γλυκά μήλα), στρουθιά και κοδύματα (κυδώνια), κοκκύμπα (ροδάκινα), σταφύλια, σύκα αποτελούν μεγάλη αδυναμία γι’ αυτό και δεν λείπουν από κανένα δείπνο.

Οι Έλληνες ανέτρεφαν πάπιες, χήνες, ορτύκια  και  κότες  για να εξασφαλίζουν αυγά. Ορισμένοι συγγραφείς  κάνουν ακόμη αναφορά σε αυγά φασιανού και αιγυπτιακής χήνας, εντούτοις μπορούμε να υποθέσουμε πως επρόκειτο για σπάνια εδέσματα. Τα αυγά καταναλώνονταν είτε μελάτα είτε σφικτά ως ορεκτικό ή επιδόρπιο. Επιπλέον τόσο ο κρόκος όσο και το ασπράδι του αυγού αποτελούσαν συστατικά διάφορων συνταγών.

Η κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών σχετιζόταν με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αλλά και με το αν κατοικούσε στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα. Οι Έλληνες κατανάλωναν ιδιαιτέρως τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Το βούτυρο ήταν γνωστό, αλλά έχανε σε προτιμήσεις σε σχέση με το ελαιόλαδο το οποίο ήταν ένα από τα ”θεμέλια” της διατροφής τους.

ΨΩΜΙ ΖΕΑΣ

Υλικά:

500 γρ. αλεύρι Ζέας

100 γρ.αλεύρι κριθαρένιο

300 ml χλιαρό νερό

3 κουταλιές της σούπας ταχίνι

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

1,5 φακελάκι ξηρή μαγιά

1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι

2 κουταλάκια του γλυκού γλυκάνισο

2 κουταλιές της σούπας σουσάμι

2 κουταλιές της σούπας ηλιόσπορος

λίγες νιφάδες Ζέας για πασπάλισμα.

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο μπολ, ρίχνουμε το νερό και το ταχίνι με το ελαιόλαδο.

Προσθέτουμε τα άλευρα και το αλάτι, συνεχίζουμε με την μαγιά.

Αρχίζουμε και τα ζυμώνουμε όλα μαζί καλά, αν δούμε πως είναι πολύ μαλακιά η ζύμη και κολλάει στα χέρια μας προσθέτουμε λίγο κριθαρένιο αλεύρι.

Όταν το ζυμάρι μας είναι έτοιμο, το βάζουμε σε μια μεγάλη σακούλα τροφίμων, την οποία την δένουμε και ανοίγουμε δύο τρυπίτσες κοντά στο δέσιμο, και την τοποθετούμε στην συντήρησή του ψυγείου μας.

Το αφήνουμε εκεί για περίπου 3 ώρες για να φουσκώσει και να τριπλασιάσει τον όγκο του.

 

Πώς μπορώ να βρω αλεύρι ζέας ή έστω το δημητριακό ζέα;
O θερισμός του σιταριού πραγματοποιείται στα μέσα Ιουλίου και, καθώς η επεξεργασία του διαρκεί περίπου έναν μήνα, το αλεύρι ζέας θα είναι διαθέσιμο στα βιολογικά καταστήματα από το τέλος Αυγούστου και έπειτα.

Ελλείψει αλεύρου ζέας, πολύ καλό υποκατάστατό του θεωρείται το αλεύρι dinkel, που δεν συγκεντρώνει μεν όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του πρώτου αλλά διευκολύνει σημαντικά όσους έχουν δυσανεξία σε τροφές που περιέχουν γλουτένη. Επίσης βρίσκεται διαθέσιμο καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα.

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί πως η περιεκτικότητα σε γλουτένη και των δύο αλεύρων δεν είναι μηδενική· απλώς βρίσκεται σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Επομένως δεν ενδείκνυνται επουδενί για όσους πάσχουν από την ασθένεια celiac, για τους οποίους είναι απαγορευτικό να καταναλώσουν οποιαδήποτε ποσότητα γλουτένης.

Ως προς το αλεύρι dinkel προτείνεται εκείνο της εταιρίας Βιοαγρός, που βρίσκεται στην Κρύα Βρύση Πέλλας.

Που βρίσκεις σπόρο για καλλιέργεια:

• http://www.triklopodia.gr/2013/05/blog-post_7309.html
• http://www.economist.gr/index.php/2012-02-09-10-57-23/2012-02-09-11-03-21/12056-sporos-zeas

Σχετικό βίντεο: Ο κος Μιχάλης Γρηγορίου μας μιλά για το δημητριακό Ζειά και μας αποκαλύπτει ολη την αλήθεια

Πηγές:

• http://www.terrapapers.com
• http://alfeiospotamos.blogspot.gr
• http://olympia.gr
• http://www.bostanistas.gr
• http://www.eleysis-ellinwn.gr
• Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ»
• http://www.triklopodia.gr

Advertisement