Νά τοι, παραταγµένοι, λες και πρέπει
να τους δοθεί κι εδώ ένας ρόλος για να παίξουν,
ώστε όλο αυτό το ψύχος που τους δρέπει,
την παρουσία του άλλου δίπλα τους ν’ αντέξουν·
σαν να µην τέλειωσε τίποτε ακόµα.
Τί όνοµα βρέθηκε στην τσέπη τους γραµµένο;
Της αηδίας τον λεκέ από το στόµα
οι νεκροκόµοι τούς τον έχουν ξεπλυµένο,
όµως δεν βγήκε· ας έχουν τώρα στόµα καθαρό.
Τα γένια τους στα µάγουλα εξέχουν πιο σκληρά,
κι ας τους τα ευπρέπισε µια έγνοια συνετή,
µη νιώσει απέχθεια το ευαίσθητο κοινό.
Μόνο τα µάτια τους έχουν αντιστραφεί
κάτω απ’ τα βλέφαρα· κοιτούν στα ένδον πια.
Σχολιάστε